Orman Hukuku Nedir? Tarihçesi

 DERS KİTABI CEVAPLARINA BURADAN ULAŞABİLİRSİNİZ! 

Orman Hukuku Nedir? Tarihçesi 

Orman hukuku nedir, neyi inceler? Orman hukukunun özellikleri nelerdir? Orman hukukunun tarihçesi, hakkında bilgi.

Orman Hukuku

Orman Hukuku; ormanlara ilişkin hukuk kurallarının oluşturduğu kamu hukuku dalıdır. Ormanların ulusal zenginlik kaynağı olarak taşıdığı önem 20. yüzyıl başından beri uygar ülkelerin yönetimlerince kavranmış ve ormanların hukuki statüsü, korunması ve geliştirilmesine ilişkin hukuk kuralları konmaya başlamıştır.

Orman Hukuku Nedir? Tarihçesi 

Türkiye’de ormanlara ilişkin ilk düzenleme, orman zabıtasının görevlerini belirleyen 1870 tarihli Orman Nizamnamesi’dir. Orman ağaçlarını toprak maliklerinin tasarruf yetkisi dışında tutarak korumaya çalışan bu nizamname pek yeterli olamadı. Türk Medeni Kanunu’yla önceleri ormanlar üzerinde özel kişilerin mülkiyet hakkının kabul edilmesine karşın, 1937’de çıkarılan Orman Kanunu’yla ormanlar üzerinde devlet kontrolü artırılarak özel orman sahiplerinin mülkiyet hakkı geniş ölçüde sınırlandı. Ardından 1945’te bir değişiklik yasasıyla bütün ormanlar devletleştirildi.

Günümüzde yürürlükte olan ve 1973-87 arasında birçok değişikliğe uğrayan 1956 tarihli ve 6831 sayılı Orman Kanunu ormanları mülkiyet ve yönetim bakımından devlet ormanları, kamu tüzel kişilerine ait ormanlar ve özel kişilere ait ormanlar; nitelikleri bakımından da muhafaza ormanları, milli parklar ve istihsal ormanları olarak üçe ayırmıştır. Muhafaza ormanları, arazi kayması ve yağmurlarla yıkanma tehlikesine açık yerlerdeki ormanlarla yerleşme alanlarını toz ve kum fırtınalarına karşı koruyan, ırmak yataklarının dolmasını önleyen ya da ülke savunması için korunması zorunlu olan devlet ormanlarıdır. Maki ya da fundalarla örtülü olan yerler de bu kategoriye girer. Milli parklar bilimsel çalışmalar, doğal güzellik, spor ve dinlenme gereksinimlerinin karşılanması ve turistik hizmetler açısından korunması zorunlu görülen ormanlardır. İstihsal ormanları ise belirli ilke ve kurallar çerçevesinde yararlanmaya açık tutulan ormanları kapsar.

1982 Anayasası’nın 169. maddesine göre bütün ormanların gözetimi devlete aittir. Resmi kuruluşlarca yönetilen ve işletilen devlet ormanları mülk olarak devredilemez, zamanaşımıyla mülk edinilemez ve kamu yararı dışında irtifak hakkına konu olamaz. Ormanlara zarar verebilecek hiçbir etkinlik ve eyleme izin verilemez. Ormanların tahribine yol açacak siyasal propaganda yapılamaz. Ormanları yakma, yok etme ve daraltma kastıyla işlenen suçlar genel ve özel af kapsamına alınamaz. Fidan ve ağaç kesilmesi, ormana hayvan sokulması ve ormanın tahrip edilmesi gibi eylemlere verilecek cezalar Orman Kanunu’nda düzenlenmiştir. Anayasanın orman köylüsünün korunmasına ilişkin 170. maddesine dayanılarak çıkarılan 1983 tarihli ve 2924 sayılı Orman Köylülerinin Kalkındırılmasının Desteklenmesi Hakkında Kanun, bilim ve fen bakımından orman niteliğini yitirmiş yerlerden çevre köylülerini yararlandırılma ilkelerini içerir.

Türkiye’de devlet ormanlarının toplumsal, ekonomik ve teknik gereklere göre yönetimi ve işletilmesi görevi, 1937’de kurulan ve 1985’te statüsü yeniden düzenlenen Orman Genel Müdürlüğü’ne verilmiştir. Bu genel müdürlük 21 Mayıs 1992 tarihli ve 3800 sayılı yasa ile örgütlenmesi ve görevleri yeniden düzenlenen Orman Bakanlığı’na bağlıdır.

 DERS VE ÇALIŞMA KİTABI CEVAPLARINA BURADAN ULAŞABİLİRSİNİZ