Servet-i Fünun Dönemi Türk Edebiyatı Hikayesinin Özellikleri ve Hikaye Yazarları - Ders Kitabı Cevapları

Yeni Yayınlar

Mayıs 27, 2015

Servet-i Fünun Dönemi Türk Edebiyatı Hikayesinin Özellikleri ve Hikaye Yazarları

Edit
 DERS KİTABI CEVAPLARINA BURADAN ULAŞABİLİRSİNİZ! 
Servet-i Fünun Dönemi Türk Edebiyatı Hikayesinin Özellikleri ve Hikaye Yazarları


Tanzimat Döneminde; Emin Nihat Bey’in ‘’Müsameretname”si  Ahmet Mithat Efendi’nin  ’”Letaif-i Rivayat”, Samipaşazade Sezai Bey’in ’’Küçük Şeyler” ve ‘’Nabizade Nazım’’ın realist hikayeleri ile iyice yerleşen modern Türk hikayesi,  Servetifünun Döneminde hem Realist hem de romantik çizgide varlığını sürdürmüştür.

Servetifünun edebiyatında hikaye türünün başta Halit Ziya UŞAKGİL ve Mehmet Rauf olmak üzere Hüseyin Cahit Yalçın, Ahmet Hikmet Müftüoğlu ve Safveti  Ziya gibi isimler kaleme alınan eserlerde, klasik olay örgüsü kullanılır. Bu öykülerde genellikle aşk, ölüm, intihar, hayal kırıklığı, kıskançlık,  kötümserlik, yalnızlık, karşılıksız aşklar, ihanetler, toplumdan kaçış, hayal – gerçek çatışmasından kaynaklanan ümitsizlik, aşırı melankoli, hastalık… kısaca karamsar  bir atmosfer egemendir. Tema bakımından Servetifünun hikayesini şiirden ayrı düşünmemek doğru olur. Fakat bu notada Hüseyin Cahit’in Hayatın Hakikiye Sahneleri adlı realist öyküleri ile Halit Ziya’nın yine kimi realist öykülerini bu sınıflamanın dışında tutmak gerekir. Bu dönem sanatçılarının, siyasal olaylara uzak durmakla  birlikte kimi zaman sosyal temalara değindikleri de olmuştur.

Servetifünun döneminde, hikaye türünde anılması gereken bir çalışmadan söz etmek yerinde olur: Halit Ziya Uşaklıgil’in “Hikaye’’ adlı çalışması, edebiyatımızda hem öykünün hem de romanın kuramı üzerinde hazırlanmış ilk derli toplu çalışmalardır. Yazar bu eserinde, o güne kadar edebiyatımızda hemen hiç görülmemiş bir dikkatle hem öykünün hem de roman temel kurallarını ortaya koymaya çalışmıştır. Eserini, yedi bölüm halinde oluşturan yazar; bu türün Batı’da ve bizde gelişimini karşılaştırmalı olarak ele alıp incelemiştir.Halit Ziya‘ya göre bizdeki öncüsü Ahmet Mithat Efendi’dir. Fakat onu romantiklere yakın bulur ve kendisinin, realistlerin yolunu benimsediğini ifade eder. Servetifünun roman ve öyküsünün kuramı niteliğindeki bu kitap, aynı zamanda Batı roman, öykü, edebi akımları ve şahsiyetler hakkında  da bilgi veren  bir kaynak durumundadır.

Servetifünun hikayelerinde genellikle modern ve Batılı hayat  tarzı ele alınır. Mekan, İstanbul ve İzmir gibi kentlerdir. Bu bakımdan dil bakımından dil de kentli karakterlidir. Ayrıca mekan öyküleri olmasa nedeniyle daha çok tasviri ve psikolojik tahlillere yer verilmiştir. Kimi kahramanların birbirine benzedikleri ve birbirinin izini sürdükleri görülür.