Ligorin (leghorn) tavukları özellikleri nelerdir?

 DERS KİTABI CEVAPLARINA BURADAN ULAŞABİLİRSİNİZ! 

Ligorin (leghorn) tavukları özellikleri nelerdir? Ülkemizde ve dünyada yumurta tavuğu dendiği zaman ilk akla gelen tavuk cinslerinden bir tanesidir. Ligorin tavukları az yem yiyerek çok yumurta vermeleri ile ünlüdür. Ligorin tavukları ismini italyanın Leghorn şehrinden almıştır. Dünyanın birçok ülkesinde yumurta tavuğu olarak yetiştirilmektedir. Ülkemizede 20.Yüzyılın ikinci çeyreğinin başlarında getirildiği bilinmektedir. Ligorinlerin Amerika Birleşik Devletleri İtalyadan bu tavukları Ülkelerine götürmelerinden sonra dünyaya yayılmıştır.

Genel itibari ile renkleri beyaz olmasına rağmen beyaza nazaran az sayıdada çeşitli renklerde türleri bulunmaktadır. igorin tavuklarının yaklaşık olarak 16 türü olduğu tespit edilmiştir. Ligorin tavuklarının diğer özellikleri ise şöyledir: -Ligorin tavukları ortalama olarak yılda 200-250 civarında yumurta verirken iyi bir beslenme ile bu sayı 300 civarına çıkarılabilmektedir. -Ligorin türü tavuklar ortalama 1,5 kilo ağırlığında olup horozları ise Ortalama 2-2,5 kilo ağırlığındadır. Fazla iri bir tür olmadığı ayrıca yumurta verimi çok iyi olduğu için eti için yetiştirilmezler. -Ligorin tavukları genel itibari ile gurk olmazlar, ama çok çok azının gurk olduğu görülmüştür.

Leghorn tavuğu menşei İtalya’nın Toskana bölgesi olan bir cinstir. Bu tavuklar ilk kez 1828’de İtalya’nın Livorno limanından ABD’ye ihraç edilmiştir. Önceleri “İtalyan” olarak adlandırılan bu cinse daha sonra Leghorn ismi uygun görüldü. Leghorn tavuğun İngiltere’ye ilk getirilişi ise 1870’de ABD üzerinden olmuştur. En yaygın varyasyon olan Beyaz Leghorn pek çok ülkede yumurtacı tavuk olarak kullanılmıştır.

Leghorn Tavuğunun Tarihçesi Leghorn cinsinin kaynağı net değildir. Kırsal Toskana’daki yerel cinslerden türedikleri düşünülmektedir. Önceleri “İtalyan” olarak anılan bu cins, ilk kez 1865’te Worcester, Massachusetts’de Leghorn olarak adlandırılmıştır. Amerikan kurumlarınca 1874’te resmi olarak tanınmıştır. Siyah, beyaz ve kahverengi (açık kahve ve koyu kahve) resmi olarak ilk kabul gören renklerdir. Gül ibikli kahverengi 1883’de, gül ibikli beyaz 1886’da kabul edilmiştir. Tek ibikli buff ve gümüş 1894’de, kırmızı, siyah kuyruklu kırmızı ve Columbian ise 1929’da tanınmıştır. 1981’de gül ibikli siyah, buff, gümüş ve golden duckwing varyasyonları da eklenmiştir.

İtalya’dan çıkan Leghorn, İngiltere’ye ABD üzerinden getirilmiş, sonraları ise İngiltere bu cinsi anavatanı İtalya’ya ihraç etmeye başlamıştır. 1868’de New York’da bir şovda ilk kez ödül kazanan Beyaz Leghorn tavukları 1870’de İngiltere’ye gönderilmeye başlanmıştır. Pyle Leghorn tavukları ise 1880’lerde ilk kez İngiltere’de geliştirilmiş, gold ve silver duckwings de Japon Phoenix ve Yokohama cinsleri ile yapılan melezlemeler sonucu yine buradan çıkmıştır. Buff Leghorn ise ilk kez 1885’de Danimarka’da görülmüştür.

Leghorn Tavuğunun Karakteristik Özellikleri İtalya’da on renk varyasyonu resmi olarak tanınmaktadır. Alman Leghorn varyasyonu Italiana için ayrı bir İtalyan standardı vardır. Fransız Kümes Hayvanları Federasyonu Leghorn cinsini dörde ayırmaktadır; Amerikan beyaz, İngiliz beyaz, eski tip (altın – somon) ve modern tip. Bunlar da büyük tavuklar için 17, bodur tavuklar için 14 ayrı renk varyasyonuna ayrılmaktadır. Ayrıca bir autosexing (cinsiyet kromozomu üzerindeki genlerle yavruya geçmiş ve bu genler tarafından oluşturulmuş) varyasyon da tanınmaktadır. Bu varyasyonun adı Cream Legbar olarak geçmektedir. Hem Amerikan Kanatlı Hayvanlar Birliği hem de Amerikan Bantam Birliği beyaz, kırmızı, siyah kuyruklu kırmızı, açık kahve, koyu kahve, siyah, buff, Columbian, buff Columbian, barred ve gümüş de dahil olmak üzere bir dizi renk varyasyonunu tanımaktadır. İngiltere’de ise Leghorn Club 18 rengi tanır: golden duckwing, silver duckwing, partridge, kahverengi, buff, exchequer, Columbian, pyle, beyaz, siyah, mavi, benekli, cuckoo, mavi – kırmızı, lavanta, kırmızı, crele ve buff Columbian.

Pek çok Leghorn tek ibiklidir; gül ibiklere İtalya hariç bazı ülkelerde izin verilmektedir. Bacakları parlak sarıdır, kulak memeleri ise beyaz renktedir. İtalyan standartlarınca belirlenen kilo aralığı horozlar için 2.4 – 2.7 kilogram, dişiler için 2.0 – 2.3 kilogramdır. İngiliz standartlarına göre ise, yetişkin Leghorn horozlar 3.4 kg, dişiler 2.5 kg, yavru horozlar 2.7 – 2.95 kg., piliçler ise 2 – 2.25 kg. olmalıdır. Bodur tavuklar için maksimum ağırlık horozlarda 1020 gr., dişilerde 910 gr. olmalıdır. Yumurtalar beyazdır ve minimum 55 gr. ağırlığındadır.

Yumurtaları beyaz olup en az 55 gram ağırlığındadır..

Kullanım Leghorn cinsinin yumurta verimliliği iyidir. Yılda ortalama 280 yumurta verir, bu rakam bazen 300 – 320’lere kadar çıkar. Yem – yumurta dönüşümü iyidir. Günlük 125 gram yem yerler. Leghorn cinsi tavuklar nadiren gurk olurlar, bu da yumurta üretimi için avantajlı bir durumdur (anne gurk olmadığı için yumurta civcive dönüşmez). Leghorn çabuk olgunlaşan bir cinstir. Etlik olarak kullanılmaya çok uygun değildir. Aktif ve verimli avcı toplayıcıdırlar. İnsanla irtibattan sakınırlar, sinirli ve delişmen bir karakterleri vardır. Verimli yumurta veren Leghorn, embriyonik ve kanatlılarla ilgili biyolojik araştırmalar yapan laboratuarlarda da kullanılmaktadır.

 DERS VE ÇALIŞMA KİTABI CEVAPLARINA BURADAN ULAŞABİLİRSİNİZ