Sembolizm ( Simgecilik) (1885- 1902)

 DERS KİTABI CEVAPLARINA BURADAN ULAŞABİLİRSİNİZ! 

Sembolizm ( Simgecilik) (1885- 1902)

Parnasizme tepki olarak doğan edebiyat akımıdır. 19. Yüzyılın son yarısında (1885’ten sonra) Fransa’da daha sonra da bütün Avrupa’da gelişmiştir. Ruhsal bunalım içindeki genç kuşak, eskiyi yıkmak ve geleneğin dışında bir yol tutmak eğiliminde idi. Bu sırada Alman filozof Schopenhauer’in ileri sürdüğü ‘Dünya bir tasavvurdan ibarettir.”  Görüşü gençler tarafından benimseniyordu. Artık görünene değil, bilinçaltına ve öznelliğe yönelim başladı. Böylece sembolizm oluşum safhasına girmiş oldu.

Özellikleri:

1)      Sembolizm ile edebiyat; fizyolojiden psikolojiye, gözlem ve deney yolundan duygu ve bilinçaltına, nesnellikten öznelliğe, somutluktan soyutluğa, açıklıktan kapalılığa yönelmiştir.

2)      Sembolizm, görüneni sert görüntüsünden uzaklaştırarak hayal ve rüya ortamı içerisinde sunar. İzlenimler ile insan ruhunun gizli ilişkileri anlatılır.

3)      Sessiz ve durgun bir ortamda renkli tabloların çizimine önem verilir.

4)      Müzik ve ahenk önem kazanmıştır.

5)      Şiirde, okuyanın ferdi yorumuna önem vermek için mana ikinci plana atılmıştır. Bunun için de mecazlara ve sembollere çokça yer verilmiştir.

6)      Sembolizmde fikir değil, duygu önemlidir.

7)      Sembolizmde; rüya, hülya, melankoli ölü şehirler, esrarlı şeyler üzerinde durulur.

8)      Sembolizmde ağır bir dil kullanılmış, klasik nazım biçimleri yerine serbest müstezat ve serbest nazım kullanılmaya başlanıştır.

Temsilcileri:

Charles Baudelaire, Paul Valery, Arthur Rimbaud, Stephane Mallarme, Paul Verlaine

Türk edebiyatındaki temsilcileri: Ahmet Haşim ve Cenap Şahabettin’in yanında Ahmet Hamdi Tanpınar, Cahit Sıtkı Tarancı, Ahmet Muhip Dıranas gibi şairlerde yer yer sembolizmin izleri görülür.

İçe Kapanış

Derdim, yeter, sakin ol, dinlen biraz artık;

Akşam olsa diyordun, işte oldu akşam;

Siyah örtülere sardı şehri karanlık;

Kimine huzur iner gökten, kimine gam.

Bırak, şehrin iğrenç kalabalığı gitsin,

Yesin kamçısını hazzın sefil cümbüşte

Toplasın acı meyvesini nedametin

Sen gel, derdim, ver elini bana, gel şöyle.

Bak göğün balkonlarından geçmiş seneler

Eski zaman esvaplarıyla eğilmişler;

Hüzün yükseliyor, güler yüzle, sulardan.

Seyret bir kemerde yorgun ölen güneşi

Ve uzun bir kefen gibi doğuyu saran

Geceyi dinle, yürüyen tatlı geceyi

                       (Çeviren : Sabahattin Eyüboğlu) Charles Baudelaire

Bir Günün Sonunda Arzu

Yorgun gözümün halkalarında

Güller gibi fecr oldu nümâyân

Güller gibi… Sonsuz, iri güller;

Güller ki kamıştan daha Nâlân

Gün doğdu, yazık, arkalarında.

Altın kulelerden yine kuşlar

Tekrarını ömrün eder ilan

Kuşlar mıdır onlar ki her akşam

Alemlerimizden sefer eyler

Akşam, yine akşam, yine akşam,

Bir sırma kemerdir, suya baksam…

Akşam, yine akşam, yine akşam…

Göllerde bu dem bir kamış olsam!

                                       Ahmet Haşim

Seyr eyledim eşkâl- i hayatı

 Ben havz-ı hayalin sularında

Bir aks-i mülevvendir onunçün

Arzın bana ahcâr ü nebâtı

                                       Ahmet Haşim

Bir önceki yazımız olan 9.Sınıf Türk Edebiyatı Ders Notları başlıklı makalemizde 10 türk edebiyatı ders notları, 10.sınıf türk edebiyatı ders notları ve 12 türk edebiyatı ders notları hakkında bilgiler verilmektedir.

 DERS VE ÇALIŞMA KİTABI CEVAPLARINA BURADAN ULAŞABİLİRSİNİZ