Türklerde EKONOMİ Ünitesi ile ilgili Kelimeler ve Kavramlar - Ders Kitabı Cevapları

    • Yeni Yayınlar

    Haziran 01, 2014

    Anasayfa Etiketsiz Türklerde EKONOMİ Ünitesi ile ilgili Kelimeler ve Kavramlar

    Türklerde EKONOMİ Ünitesi ile ilgili Kelimeler ve Kavramlar

    Edit
     DERS KİTABI CEVAPLARINA BURADAN ULAŞABİLİRSİNİZ! 
    Türklerde EKONOMİ Ünitesi ile ilgili Kelimeler ve Kavramlar

    11. Sınıflar Tarih Dersi Türklerde EKONOMİ  Ünitesi ile ilgili Kelimeler ve Kavramlar
    – Töre: Türklerde siyâsi ve sosyal yaşamı düzenleyen hukuk kurallarına verilen ad.
    – Derbent: Selçuklu ve Osmanlı Devleti’nde koruma ve iskân için yapılan karakol ve üsler.
    – Mekkâri: Osmanlıda yolcu ve mal taşıma işlerini meslek edinen esnaflara verilen isim.
    – Kervansaray: Kervanların ticaret yolları üzerindeki konaklama merkezi.
    – Menzil Teşkilâtı: Osmanlı yol ağının her biriminde, taşımacılığın en hızlı biçimde yapılmasını sağlayan örgüttür. Haberleşmede bu örgüt tarafından sağlanıyordu.
    – İpek Yolu: Çin’den başlayarak Anadolu ve Akdeniz aracılığıyla Avrupa’ya kadar uzanan ve dünyaca ünlü ticaret yoludur.
    – Baharat Yolu: Hindistan’dan başlayarak İran Körfezi ve Irak üzerinden Suriye limanlarına veya Kızıldeniz yoluyla Süveyş ve Akabe’ye, oradan da kara yoluyla İskenderiye’ye ulaşan yoldur.
    – Zahire: Depolanmış tahıl
    – Sahtiyan: Kök boyadan imal edilen çok dayanıklı ve çok kaliteli bir kumaş türüdür.
    – Meşin: Ham koyun derilerinin çeşitli yollarla serpilmesi sonucu elde edilen, doğal renkte yada boyanmış ince, yumuşak elastik deri.
    – Kırat: Altın ayar (karat) terimi, alaşım içinde bulunan saf altın miktarının ölçüsüdür. 24 ayar (karat) altın % 100 saf altın içermektedir.
    – Bac: Bir çeşit vergi, pazar ve panayırlarda alınıp satılan hayvandan ithal edilen ve Osmanlı topraklarından transit olarak geçirilen mallardan alınırdı.
    – Kımız: Kısrak sütünden elde edilen geleneksel içecek
    – Sikke: Belirli bir ölçüye göre basılan madeni bir paradır. İlkel çağlardan beri ticarette geçerli olan değiş-tokuş yöntemleri yerine daha kullanışlı bir değişim aracı olarak icad edilmiştir.
    – Akçe: Hammaddesi gümüş olan Osmanlı Devleti temel para birimi. Akça olarak da bilinir.
    – Tağşiş: Piyasadaki paraların toplatılıp, maden içeriğinin azaltılıp, yeniden piyasaya sürülmesidir. Tağşişten sonra fiyatlar yükselir ve satın alma gücü zayıflar.
    – Devalüasyon: Sabit kur sistemlerinde ödemeler dengesi açık veren ülkenin ulusal parasının dış satınalma gücünün, hükümetçe alınan bir kararla düşürülmesidir.
    – Lonca: Osmanlı Devleti’ndeki esnaf teşkilâtı.
    – Gedik: Ticaret ve sanat ile uğraşma yetkisi ve bu yetkiye sahip esnaf
    – Kalfa: Hiyerarşide usta ile çırak arasında bulunan kişi. Cumhuriyet öncesi okullarda öğretmenin yerine bakan yardımcı.
    – Hiyerarşi: Bir toplulukta veya bir kuruluşta yer alan kişileri alt – üst ilişkileri, görev ve yetkilerine göre sınıflandıran sistemdir.
    – Kethüda: Osmanlı Dönemi’nde askeri ya da sivil kuruluşların başkanı, başkan yardımcısı ve daha çok baş sorumlusu olan kişiye verilen unvan.
    – Debbağ: Derileri serpileyip meşin, kösele haline getiren ustalara verilmiş addır.
    – Fütüvvet Teşkilâtı: Anadolu’da 13. Yüzyıldan bu yana görülen örgütlenmiş zanaatkâr ve esnaf birlikleri.
    – Sipahi: Osmanlı Ordusu’nun ağır süvari sınıfı askeri.
    – Malikâne: Bir yerin gelirinin bir kimseye yalnız ölünceye kadar kullanılması şartıyla ayrılması yöntemi.
    – Mukata’a: Bir gelirin belirli bir bedel üzerinden bir emine veya mültezime süreli, yıldan yıla veya ömür boyu şartı ile verilmesidir.
    – İltizam: Osmanlı Dönemi’nde devlet gelirlerinin bir bölümünün belli bir bedel karşılığında devlet tarafından kişilere devredilerek toplanması yöntemi.
    – Mültezim: İltizam sahibi olan kişiye verilen ad.
    – Esham: Sahibine belirli bir zamanda belirli bir parayı ve yine belirli zamanlarda bunun faizini ödeme taahhüdünü gösteren değer kâğıdı.
    – Demografik: Dünyada veya bir ülkede bulunan nüfusun durumunu, dinamik özelliklerini inceleyen bilimdir.
    – Duyunuumumiye: Avrupalı Devletler’in Osmanlıdan alacaklarını tahsil edebilmek için 1881’de kurdukları idare.
    – Kâime: I. Abdülmecit Dönemi’nde bastırılan Osmanlının ilk kâğıt parası.
    – Moratoryum: Vadesi gelmiş borçların yasa, mahkeme kararı veya borçlu ve alacaklı arasında yapılan bir antlaşma ile ertelenmesidir.
    – Tersane: Gemi yapım yeri.
    – Kapitülasyon: Bir devletin başka bir devlete tanımış olduğu ticari, hukuki ve sosyal ayrıcalıklar. Osmanlı Devleti, 1535 yılında Fransa’ya geniş çaplı ayrıcalıklar vermiştir.
    – Muhassıl: Osmanlı Devleti’nde Tanzimat’tan önceki dönemde vergi tahsildarı.
    – Mütesellim: Osmanlı Devleti’nde Tanzimat’tan önce, beylerbeyinin ve sancak beylerinin bölgelerindeki sancak ve kazaları kendi adlarına yönetmekle görevlendirdiği kişiler.
    – Tahsil: Para alma, para toplama işi.
    – Yiğitbaşı: Esnaf loncalarının kararlarını yürüten kimse.
    – İnfak: Hayır amaçlı yapılan her türlü harcama.
    – Böz: Uygurlarda mühürlenmiş bez materyaller.
    – Çav: Uygurlardaki ilk kâğıt para.
    – Fiskalizm: İktisadi kararlar alınırken devletin bir yandan gelirleri yükseltmesi, diğer yandan harcamaları kısmasıdır.
    – Avarız Vergisi: Osmanlı Devleti’nin olağanüstü durumlarda halktan toplandığı bir çeşit vergidir.
    – Miri: Devlete ait.


    Daha Fazlası
    Yazan: zaman: Edit

    Hiç yorum yok:

    Yorum Gönder

    Kaydol: Kayıt Yorumları (Atom)

    Ders Kitabı Cevapları

    Ders Kitabı Cevapları