DERS KİTABI CEVAPLARINA BURADAN ULAŞABİLİRSİNİZ!
907 CÜZZAMLI KİTAP ÖZETİ
Cüzzamlı
Bazen sadece uzun,karanlık sokağın ortasında durup yokolmayı beklerdim. Pelerinim yüzümü gölgeler içinde bırakırken kaldırımdaki ayışığına bakar, iki yandaki loş ışıklı evlerin arasında öylece dururdum. Sağ elimi yüzüme yavaşça yaklaştırır, yaklaştırır ve aniden irkilirdim. Suratımın şekli bana lanetli bir acı verirdi, tüm acılardan daha beter, cehennemden çıkma bir acı. Ve bu acının her anında öldürme isteğim artar, gecenin nefesiyle yükselirdi. Dokunmaya devam ederdim. Kesikler... Ezikler... Ve en kötüsü çürümüş derimin altında, karanlıkta parladığını hissettiğim kalın kemikler...
Sonra elimi indirir, yeniden kaldırıma bakardım. Geçip gittiğini farketmediğim zamanlar boyunca tek bir taşın üzerinde uçuşan tozlara bakardım yalnızca. Tozlar kaybolmaya başladığında uzun, loş sokağın ucundan belli belirsiz bir ses duyardım.
"Ne olmuş zavallı adama böyle..?"
"Bir evsiz olmalı..."
Donuk siyah gözlerimi yukarı kaldırır, rüzgârı yüzümün çürük, iltihaplı derisinde hissederdim. Ve toz tamamen kaybolurdu kaldırımın üstünde. Adımlarını duymaya başlardım, ölümlülerin sessiz, temkinli ve tedirgin adımlarını...
Ve yaklaşırlardı...
"Bayım, neyiniz va.....rrghhh!!!"
Kanları daima o kaldırıma dökülür, kaybolan tozlara karışırdı.
Uzun, karanlık sokağın kayıp kaldırımlarında kanlarını içerken bazen yüzümün olmadığını düşünür ve kendi kendime kahkahalarla gülerdim. Ellerimle yüzlerini parçalar ve kanlı deri parçalarına sapıkça bir zevkle bakardım. Yüzü olmamak... Hah hah hah... Haah hah hah ha...
Acınası bedenleri kaldırımın üzerinde, unutulmuş, kırık mezar taşları gibi hareketsiz dururken bakışlarım daima yüzlerine takılırdı.
Gözleri, gerçekten güzeldi...
Cüzzamlı
Bazen sadece uzun,karanlık sokağın ortasında durup yokolmayı beklerdim. Pelerinim yüzümü gölgeler içinde bırakırken kaldırımdaki ayışığına bakar, iki yandaki loş ışıklı evlerin arasında öylece dururdum. Sağ elimi yüzüme yavaşça yaklaştırır, yaklaştırır ve aniden irkilirdim. Suratımın şekli bana lanetli bir acı verirdi, tüm acılardan daha beter, cehennemden çıkma bir acı. Ve bu acının her anında öldürme isteğim artar, gecenin nefesiyle yükselirdi. Dokunmaya devam ederdim. Kesikler... Ezikler... Ve en kötüsü çürümüş derimin altında, karanlıkta parladığını hissettiğim kalın kemikler...
Sonra elimi indirir, yeniden kaldırıma bakardım. Geçip gittiğini farketmediğim zamanlar boyunca tek bir taşın üzerinde uçuşan tozlara bakardım yalnızca. Tozlar kaybolmaya başladığında uzun, loş sokağın ucundan belli belirsiz bir ses duyardım.
"Ne olmuş zavallı adama böyle..?"
"Bir evsiz olmalı..."
Donuk siyah gözlerimi yukarı kaldırır, rüzgârı yüzümün çürük, iltihaplı derisinde hissederdim. Ve toz tamamen kaybolurdu kaldırımın üstünde. Adımlarını duymaya başlardım, ölümlülerin sessiz, temkinli ve tedirgin adımlarını...
Ve yaklaşırlardı...
"Bayım, neyiniz va.....rrghhh!!!"
Kanları daima o kaldırıma dökülür, kaybolan tozlara karışırdı.
Uzun, karanlık sokağın kayıp kaldırımlarında kanlarını içerken bazen yüzümün olmadığını düşünür ve kendi kendime kahkahalarla gülerdim. Ellerimle yüzlerini parçalar ve kanlı deri parçalarına sapıkça bir zevkle bakardım. Yüzü olmamak... Hah hah hah... Haah hah hah ha...
Acınası bedenleri kaldırımın üzerinde, unutulmuş, kırık mezar taşları gibi hareketsiz dururken bakışlarım daima yüzlerine takılırdı.
Gözleri, gerçekten güzeldi...
Ziyaretçi sayısı gün geçtikçe artan Sınıf Evrakları Com; kullanıcıların bilgisayar, tablet, veya telefon üzerinden ders ve ödevlerle ilgili yaşadıkları sorunlara kolayca çözüm bulmalarına yardımcı olmayı amaç etmiş ve bu sorunları en açıklayıcı ve anlaşılır bir dille takipçilerine sunan bir sitedir. Kullanıcılar sitemizdeki yararlı bilgilerden yararlandıkça tekrardan sitemizi ziyaret etmektedirler.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder